1. NSA - oddalając skargę kasacyjną - nie podzielił argumentacji strony skarżącej o konieczności uwzględniania historycznego i celowościowego kontekstu przy interpretowaniu art. 7 Dyrektywy nr 69/335/EWG. W konsekwencji NSA stwierdził, iż przewidziane w art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335/EWG obowiązkowe zwolnienie dotyczy wszystkich czynności objętych zakresem zastosowania tej dyrektywy, które w dniu 1 lipca 1984 r. były w Polsce - na gruncie obowiązującego na ten dzień prawa krajowego - zwolnione od podatku kapitałowego lub które były opodatkowane tym podatkiem według stawki obniżonej wynoszącej 0,50% lub niższej. W ocenie NSA fakt, iż na dzień 1 lipca 1984 r. umowa spółki polegająca na utworzeniu spółki podlegała w Polsce opłacie skarbowej o stawce wyższej niż 0,5%, to zwolnienie przewidziane w art. 7 ust. 1 Dyrektywy nr 69/335/EWG nie miało zastosowania do umowy spółki w której przewidziano wniesienie kapitału zakładowego w postaci przedsiębiorstwa.
2. NSA nie widział przy tym potrzeby, aby zwrócić się do poszerzonego składu NSA z pytaniem prawnym w zakresie wykładni art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335/EWG – o co wnioskowała strona skarżąca. NSA nie przekonała okoliczność, iż w ostatnim czasie wojewódzkie sądy administracyjne coraz częściej przyznają rację podatnikom, iż PCC od aportów przedsiębiorstw lub ich zorganizowanych części pobierany był od maja 2004 r. z naruszeniem prawa wspólnotowego (por. m.in.: wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Sz 89/10; wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2010 r., sygn. III SA/Wa 2305/09; wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 lutego 2010 r., sygn. III SA/Wa 1601/09). NSA powyższe skwitował stwierdzeniem, iż pomimo zaistniałych rozbieżności interpretacyjne na poziomie wojewódzkich sądów administracyjnych, stanowisko NSA prezentowane w dotychczasowych wyrokach pozostaje jednolite (Sąd miał tutaj zapewne na myśli dwa dotychczasowe wyroki NSA, tj. wyrok z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. II FSK 1266/08 oraz z dnia 13 października 2009 r., sygn. II FSK 636/08).
3. Dodatkowo, NSA nie widział potrzeby zwrócenia się do ETS z pytaniem prejudycjalnym – na co również wskazywała strona skarżąca – ponieważ dokonana interpretacja literalna Dyrektywy 69/335/EWG nie budzi, zdaniem NSA, wątpliwości. NSA stwierdził przy tym, że w świetle dokonanej interpretacji nie jest zasadne dokonywanie wykładni celowościowej i historycznej wspomnianej Dyrektywy.
4. W świetle powyższego wyroku bardzo interesująco zapowiada się odpowiedź Komisji Europejskiej na zadanie niedawno pytanie (zapytanie pisemne P-2802/10) europosła, Rafała Trzaskowskiego, o następującej treści:
"Czy w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej, która przystąpiła do Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 maja 2004 r., art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, w brzmieniu wynikającym z dyrektywy Rady 85/303/EWG z dnia 10 czerwca 1985 r., musi być interpretowany w ten sposób, że nakłada on na Polskę obowiązek zwolnienia od podatku kapitałowego z dniem 1 maja 2004 r. czynności restrukturyzacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 69/335/EWG w brzmieniu nadanym dyrektywą 73/80/EWG z dnia 9 kwietnia 1973 r., bez względu na to, czy i w jakiej wysokości były one rzeczywiście opodatkowane w Polsce w dniu 1 lipca 1984 r.?"
Źródło: uzasadnienie ustne omawianego wyroku NSA oraz Parlament Europejski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz