poniedziałek, 30 listopada 2009

Zdanie odrębne do uchwały o nadpłacie w podatku akcyzowym

Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca) - votum separatum

Zwrot nadpłaty podatnikowi bez względu na to, czy poniósł ekonomiczny
ciężar podatku, nie jest sprzeczny z wymogami prawa unijnego, które co
do zasady chroni zwrot nienależnych opłat, tryb pozostawiając
ustawodawstwu krajowemu. Dopuszczono ograniczenie zwrotu w przypadku,
gdy rzeczywiście poniesione koszty związane z zapłaceniem takiego
podatku zostały przerzucone na podmioty trzecie, ale ograniczenie to
uznano wówczas, gdy wynika tak z przepisów prawa krajowego.

Skoro zatem skład sądu nie miał wątpliwości co do wykładni art. 72 § 1
pkt 1 Ordynacji podatkowej a przedstawienie zagadnienia prawnego
składowi siedmiu sędziów spowodowane było jedynie tym, że: " ... Zwrot
nienależnie zapłaconego podatku akcyzowego na rzecz podatnika, który
nie poniósł ekonomicznego ciężaru nienależnie zapłaconego podatku
doprowadziłby do sytuacji nie do zaakceptowania tak z prawnego, jak i
z moralnego punktu widzenia" to należało uznać, że zrodziły się
wątpliwości co do zgodności z Konstytucją zaskarżonych przepisów
stanowiących podstawę rozstrzygnięcia przez organy podatkowe. Istota
sporu sprowadza się bowiem do rozstrzygnięcia: "czy art. 72 § 1 pkt 1
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005
r., nr 8, poz. 60 ze zm.) w zakresie w jakim nie warunkuje zwrotu
nadpłaty od tego kto poniósł ekonomiczny ciężar podatku jest zgodny z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej". To zaś należy do
kompetencji Trybunału Konstytucyjnego.

W mojej ocenie powinno być poddane rozwadze Trybunału Konstytucyjnego
zagadnienie sprowadzające się do oceny konstytucyjności braku
rozwiązań proceduralnych, pozwalających na ograniczenie zwrotu
nadpłaty podatku akcyzowego w zakresie w jakim podatnik nie poniósł
ekonomicznego ciężaru tego podatku. W ramach kompetencji do
kontrolowania konstytucyjności obowiązującego prawa, Trybunał
Konstytucyjny ocenia zawsze pełną treść normatywną zaskarżonego
przepisu, a więc także brak pewnych elementów normatywnych, których
istnienie warunkowałoby konstytucyjność danej regulacji.

Skierowanie na podstawie art. 193 Konstytucji RP i art. 3 ustawy o
Trybunale Konstytucyjnym przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania
prawnego do Trybunału Konstytucyjnego byłoby konieczne i w pełni
uzasadnione.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/55A19255AE

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz