akt: K. 33/2000) oraz z dnia 24 lutego
2003 r. (sygn. akt: K. 28/2002, powtórzone w wyroku Trybunału z dnia
27 lipca 2006 r. (sygn. akt: SK 43/2004).
Zasady przyzwoitej legislacji mają szczególnie doniosłe znaczenie w
sferze praw i wolności obywatela. Niejasne i nieprecyzyjne
sformułowanie przepisu prawnego rodzi niepewność jego adresatów co do
treści praw i obowiązków, zwłaszcza gdy stwarza dla organów
stosujących przepis nazbyt dużą swobodę (a nawet dowolność)
interpretacji, które - w zakresie tych zagadnień, które ustawodawca
uregulował w sposób niejasny i nieprecyzyjny - mogą prowadzić do
wcielania się w rolę prawodawcy lub jego zastępowania. Ustawodawca nie
może więc poprzez niejasne formułowanie treści przepisów pozostawiać
organom mającym je stosować nadmiernej swobody przy ustalaniu ich
zakresu podmiotowego i przedmiotowego. Założenie to można określić
ogólnie jako zasadę określoności ustawowej ingerencji w sferę praw i
obowiązków adresatów normy prawnej. Przekroczenie pewnego poziomu
niejasności przepisów prawnych stanowić może samoistną przesłankę
stwierdzenia ich niezgodności z wyrażoną w art. 2 Konstytucji zasadą
państwa prawnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz