1. Prawo do znaku towarowego może być wprowadzone do ewidencji
wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowane zgodnie
z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000, nr 54, poz. 654 z
późn. zm.) , gdy jest nie tylko faktycznie wykorzystywane, przez
oznaczenie towarów i usług znakiem towarowym ale przede wszystkim
prawnie przejęte do używania jako prawo, bowiem pod pojęciem prawa do
znaku towarowego mieszczą się tylko podmiotowe prawa do znaku, które
mają charakter bezwzględny.
2. Prawo do znaku towarowego, w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6
ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(tj. Dz. U. z 2000, nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jako prawo
podmiotowe dotyczy wyłącznie prawa do znaku zarejestrowanego, które
ten status nabywa ex nunc, tj. z chwilą rejestracji. Przymiotu tego
nie ma znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do
rejestracji. Bez znaczenia jest fakt, że ustawa o znakach towarowych
nie posługuje się terminem "prawa do znaku towarowego", istotne jest
bowiem to, że skutek podatkowy, o który w tym zwrocie normatywnym
mowa, powstaje z momentem rejestracji znaku towarowego, a nie to czy
prawo do znaku towarowego w rozumieniu ustawy podatkowej znaczy to
samo co prawo z rejestracji znaku towarowego w rozumieniu ustawy o
znakach towarowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz