niedziela, 22 listopada 2009

Nabycie wierzytelności ZCP w świetle VAT i PCC

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Gd 491/09)

W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy VAT wierzytelność,
jako prawo majątkowe, nie jest towarem. Pozostaje więc jedynie do
rozstrzygnięcia, czy cesja wierzytelności może być potraktowana w
kategorii odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT. Nie
budzi wątpliwości Sądu, że sprzedaż "wierzytelności własnej" nie jest
świadczeniem usług przez jej zbywcę, a zatem nie powstaje u niego z
tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego nie wynika, by nabycie
wierzytelności przez spółkę "B" stanowiło czynność świadczenia usługi
pośrednictwa finansowego zdziałaną w ramach prowadzonej przez ten
podmiot działalności gospodarczej tj. czynność wykonaną nawet
jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania
jej w sposób częstotliwy. Analiza treści umowy sprzedaży i oświadczeń
stron pozwala bowiem na wyciągnięcie wniosku, że transakcja ta
stanowiła jednorazową odsprzedaż składnika majątkowego spółki "A",
spółce "B", jakimi były wierzytelności przysługujące pierwszemu z tych
podmiotów. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika natomiast,
by spółka "B" dokonała zakupu wierzytelności działając w celu
uwolnienia zbywcy od ciężaru jej egzekwowania, co świadczyłoby o
działaniu przez spółkę "B" w charakterze pośrednika finansowego. Tylko
natomiast tak rozumiane nabycie wierzytelności prowadziłoby do
uznania, że czynność nabywcy, jako usługa pośrednictwa finansowego
objęta byłaby przedmiotowym zakresem ustawy VAT (jako zwolniona z tego
podatku), a w konsekwencji czynność zbycia wierzytelności byłaby
wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem od czynności
cywilnoprawnych. Skoro spółka "B" nabywając zorganizowaną część
przedsiębiorstwa działała z zamiarem kontynuowania działalności
gospodarczej prowadzonej uprzednio przez spółkę "A", to umowa zbycia
wierzytelności z 3 stycznia 2005 r. nie może być uznana za nie
podlegającą podatkowi od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt
4 u.p.c.c.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C328B40227

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz